Cheminer avec Luc
Un cheminement
En marche vers Jérusalem, avec l’évangile de Luc
Saint Luc, dans son prologue, écrit qu’il souhaite faire un récit « ordonné » des faits.
Cette mise en forme est temporelle mais aussi spatiale,
comme nous allons le mettre en évidence à travers le choix de passages significatifs.
Luc respecte l’unité de lieu :
les premiers chapitres se passent en Galilée et en Samarie,
puis Jésus et ses disciples se rendent à Jérusalem (9,51) .
(Il n’y a qu’une montée à Jérusalem chez Luc- ce qui n’est pas le cas dans l’évangile de Jean ;
les montées à Jérusalem lors des fêtes de pèlerinage,
chez Jean, correspondent plus aux trois années de sa vie publique)
Il fait le récit :
- du cheminement de Jésus vers Jérusalem,
lieu de sa passion et de sa résurrection. Jésus « monte » à Jérusalem,
il annonce le royaume, il envoie ses disciples et se heurte aux oppositions des gardiens de la loi.
Jésus comprend qu’il doit mourir à Jérusalem comme un prophète,
et sa mission se révèle à lui progressivement.
- d’un cheminement théologique :
de la première alliance à son accomplissement :
la situation de départ de l’évangile est dans le sanctuaire (Zacharie)
et s’achève sur le rideau du temple qui se déchire*.
L’annonce se fera jusqu’aux extrémités de la terre,
et non plus seulement dans le lieu fermé du temple.
Mais c’est de Jérusalem que tout partira !
(Zacharie est « entré dans le sanctuaire du seigneur » Lc 1,9, et l’évangile finit à Jérusalem
« Ils retournèrent à Jérusalem pleins d’une grande joie » 24,52)
Jérusalem n’est pas présentée comme une destination finale, mais comme un nouveau point de départ :
« Vous serez alors mes témoins à Jérusalem,
dans toute la Judée et la Samarie, et jusqu’aux extrémités de la terre. » Ac 1,8
- du cheminement de tout homme de foi
qui passe de l’attente du prophète à sa reconnaissance :
le samaritain est sauvé par sa foi, les personnages qui font confiance sont sauvés ;
sur le chemin de Jésus, des hommes se laissent convertir,
d’autres hommes veulent l’arrêter, quelle sera l’attitude du destinataire de l’évangile de Luc ?
-
Ainsi, l’évangile est construit comme un dévoilement progressif
(Zacharie n’a pas cru à l’annonce de l’ange, il devient muet,
à l’inverse les disciples recevront l’Esprit saint au début des Actes,
ils parlent toutes les langues.)
Les aveugles voient, les boîteux marchent…
le Royaume est au milieu de vous.
Pour suivre cette progression, nous proposons le programme de lectures suivant :
(texte n°0) 8,1-3 : Les femmes qui accompagnent Jésus en Galilée.
(texte n°1) 9,51-10,3 : Départ vers Jérusalem ; envoi des soixante dix pour préparer le chemin.
(texte n°2) 13,22-27 ; 33-35 : Jésus un prophète en marche vers Jérusalem.
(texte n°3) 17,11-22: Traversée de la Samarie et de la Galilée pour aller à Jérusalem, foi d’un lépreux samaritain.
(texte n°4) 18,31-37 Pourquoi aller à Jérusalem ? Et rencontre d’un aveugle.
(texte 5) 19,28-44 : Entrée à Jérusalem.
(texte n°6) 23,44-49 : Jésus rend l’esprit à Jérusalem, le rideau du temple se déchire.
(texte n°7) 24,28-53 : Les disciples partent et retournent à Jérusalem
pour attendre de recevoir l’Esprit Saint et de partir en mission dans le monde entier.
Luc
Chapitre 8
(Texte 0)
1. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ καθεξῆς, καὶ αὐτὸς διώδευεν κατὰ πόλιν καὶ κώμην,
κηρύσσων καὶ εὐαγγελιζόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ καὶ οἱ δώδεκα σὺν αὐτῷ,
2. καὶ γυναῖκές τινες αἳ ἦσαν τεθεραπευμέναι ἀπὸ πνευμάτων πονηρῶν καὶ ἀσθενειῶν,
Μαρία ἡ καλουμένη Μαγδαληνή, ἀφ’ ἧς δαιμόνια ἑπτὰ ἐξεληλύθει,
(3) καὶ Ἰωάννα γυνὴ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου, καὶ Σουσάννα καὶ ἕτεραι πολλαί,
αἵτινες διηκόνουν αὐτοῖς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐταῖς.
Exercice suggéré :
Analyser la phrase (une seule phrase sur trois versets) .
Pour cela repérer les verbes,
limiter les propositions,
faire la différence entre proposition principale
et pp subordonnées,
trouver les mots subordonnants.
Repérer les sujets des verbes, les compléments d’objet, directs et indirects,
les compléments circonstanciels, s’il y en a.
Aide à la traduction (vocabulaire) : ici
Analyse du texte : ici
Lien vers la grammaire : ici
Traduction : ici
-
Texte 1.
Lc 9,51-10,3
Vocabulaire du texte 1 : cliquez ici
-
9, 51
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήμψεως αὐτοῦ,
καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον ἐστήρισεν τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ,
52
καὶ ἀπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ∙
καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαριτῶν ὡς ἑτοιμάσαι αὐτῷ.
53
Καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ.
54
Ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης εἶπαν∙
Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ,
καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς ;
55.
Στραφεὶς δὲ ἐπετίμησεν αὐτοῖς
56 .
Καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην.
57.
Καὶ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ, εἶπέν τις πρὸς αὐτόν,
Ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ.
58.
Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσιν,
καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις∙
ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
59
Εἶπεν δὲ πρὸς ἕτερον, Ἀκολούθει μοι. Ὁ δὲ εἶπεν,
[Κύριε] ἐπίτρεψόν μοι ἀπελθόντι πρῶτον θάψαι τὸν πατέρα μου.
60.
Εἶπεν δὲ αὐτῷ, Ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς∙
σὺ δὲ ἀπελθὼν διάγγελλε τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.
61.
Εἶπεν δὲ καὶ ἕτερος, Ἀκολουθήσω σοι, κύριε:
πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου.
62.
Εἶπεν δὲ [πρὸς αὐτὸν] ὁ Ἰησοῦς, Οὐδείς, ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα ἐπ’ ἄροτρον,
καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω, εὔθετός ἐστιν τῇ βασιλείᾳ τοῦ θεοῦ.
Chapitre 10
1.Μετὰ δὲ ταῦτα ἀνέδειξεν ὁ κύριος ἑτέρους ἑβδομήκοντα [δύο]
καὶ ἀπέστειλεν αὐτοὺς ἀνὰ δύο [δύο] πρὸ προσώπου αὐτοῦ
εἰς πᾶσαν πόλιν καὶ τόπον οὗ ἤμελλεν αὐτὸς ἔρχεσθαι.
2
Ἔλεγεν δὲ πρὸς αὐτούς, Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς,
οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι. Δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ,
ὅπως ἐργάτας ἐκβάλῃ εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ.
Δεήθητε οὖν ὅπως : Priez donc de
3
Ὑπάγετε: ἰδού, ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς ἄρνας ἐν μέσῳ λύκων.
-
Texte 2
Chapitre 13
13, 22-35
Vocabulaire plus loin
22
Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων,
καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς Ἱερουσαλήμ.
(N Ἱερουσαλήμ → Ἱεροσόλυμα)
23
Εἶπεν δέ τις αὐτῷ, Κύριε, εἰ ὀλίγοι οἱ σῳζόμενοι ;
Ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτούς,
24
Ἀγωνίζεσθε εἰσελθεῖν διὰ τῆς στενῆς θύρας ὅτι πολλοί,
λέγω ὑμῖν, ζητήσουσιν εἰσελθεῖν, καὶ οὐκ ἰσχύσουσιν.
25
Ἀφ’ οὗ ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν,
καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν, λέγοντες,
Κύριε ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν,
Οὐκ οἶδα ὑμᾶς, πόθεν ἐστέ:
26
τότε ἄρξεσθε λέγειν, Ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου καὶ ἐπίομεν,
καὶ ἐν ταῖς πλατείαις ἡμῶν ἐδίδαξας.
27
Καὶ ἐρεῖ, λέγων ὑμῖν, οὐκ οἶδα [ὑμᾶσ] πόθεν ἐστέ∙
ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦ πάντες ἐργάται ἀδικίας.
[…]
33
Πλὴν δεῖ με σήμερον καὶ αὔριον καὶ τῇ ἐχομένῃ πορεύεσθαι∙
ὅτι οὐκ ἐνδέχεται προφήτην ἀπολέσθαι ἔξω Ἱερουσαλήμ.
34
Ἱερουσαλήμ, Ἱερουσαλήμ, ἡ ἀποκτείνουσα τοὺς προφήτας,
καὶ λιθοβολοῦσα τοὺς ἀπεσταλμένους πρὸς αὐτήν,
ποσάκις ἠθέλησα ἐπισυνάξαι τὰ τέκνα σου,
ὃν τρόπον ὄρνις τὴν ἑαυτῆς νοσσιὰν ὑπὸ τὰς πτέρυγας, καὶ οὐκ ἠθελήσατε.
35
Ἰδού, ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ὑμῶν λέγω [δὲ] ὑμῖν οὐ μή ἴδητέ με ἕως [ἥξει ὅτε] εἴπητε,
Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι κυρίου.
-
Vocabulaire du texte 2
Vocabulaire Lc 13, 22-27 :
διεπορεύετο : imparfait de διαπορεύομαι traverser (δια-à travers-πορεύομαι)
πορεία , ας : voyage
κατὰ πόλεις καὶ κώμας : κατὰ + acc : dans, par, à travers…
διδάσκω : enseigner
εἰς Ἱερουσαλήμ : à, vers Jérusalem
(N Ἱερουσαλήμ → Ἱεροσόλυμα)
23
τις pronom indéfini quelqu’un
24
Ἀγωνίζομαι : combattre, lutter
στενός ή όν : étroit
θύρα, ας : porte
ζητέω + inf. chercher à
ἰσχύω : avoir la force, pouvoir
25
Ἀφ’ οὗ Ἀφ’ οὗ ἂν + subjonctif
ὁ οἰκοδεσπότης : le maître de maison
ἔξω : à l’extérieur
ἑστάναι : infinitif parfait de ἵστημι, se tenir debout
κρούω τὴν θύραν : frapper à la porte
ἀνοίγω : ouvrir
ἐρεῖ 3è sg du futur de λέγω dire
οἶδα : je sais, je connais
πόθεν : adv. d’où
ἐγερθῇ 3è pers. du sg. du subjonctif aoriste passif de
ἐγείρω lever, se lever, (ressusciter)
26 – 27
τότε, adverbe : alors
Ἐφάγον aoriste de ἐσθίω, manger
ἐνώπιόν + datif en face de
ἐπίον 3è pl. aoriste de πίνω, boire
πλατεία, ας (ἡ) rue
ἀπόστητε : 2è pl. impératif de ἀφίσταμαι s’éloigner
ἐργάτης, ου (ὁ) ouvrier
ἀδικία, ας : injustice
ἀποκλείσῃ subjonctif aoriste actif 3è sg. de
ἀποκλείω fermer
ἄρξησθε : subjonctif aoriste 2è pers. du pl. de
ἄρχομαι
[…]
-
Vocabulaire 13,33-35 :
Πλὴν : mais néanmoins cependant
δεῖ : il faut
σήμερον : adv. aujourd’hui
αὔριον : demain
τῇ ἐχομένῃ le mot jour est sous – entendu, datif de la date, le (jour) suivant
ἐνδέχεται verbe impersonnel : il est possible
ἀπολέσθαι : infinitif futur moyen de ἀπόλλυμι mourir, périr
-
ἀποκτείνω tuer
λιθοβολοῦσα participe présent nominatif sg féminin de λιθοβολέω lapider
ἀπεσταλμένους participe parfait passif de άποστέλλω envoyer
ποσάκις : adv. interrogatif : combien de fois
ἠθέλησα : ἐθέλω comme θέλω, vouloir
ἐπισυνάγω : rassembler
ὄρνις , ιθος (ἡ) poule
νοσσιὰ, άς (ἡ) : couvée
πτέρυξ, υγος (ἡ) : aile
-
35
ἀφίημι : laisser
ὁ οἶκος, ου : maison
οὐ μή + subjonctif négation forte
(un verbe est sous – entendu comme : οὐ… μή… il n’y a pas de danger que + subj.)
ἕως + indicatif futur : jusqu’à ce que
ἥκω : venir
Εὐλογέω : bénir
Revoir en grammaire pour cette péricope de Lc 13 : participes
-
Texte 3
Chapitre 17
17,11-22
11
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ,
καὶ αὐτὸς διήρχετο διὰ μέσον Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας.
12
Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην,
ἀπήντησαν [αὐτῷ] δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν:
13
καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνήν, λέγοντες, Ἰησοῦ, ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς.
14.
Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς, Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσιν.
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτούς, ἐκαθαρίσθησαν.
15
Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψεν,
μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν θεόν:
16
καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ,
εὐχαριστῶν αὐτῷ: καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρίτης.
17
Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν,
Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; Οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;
18
Οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ θεῷ,
εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος ;
19
Καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἀναστὰς πορεύου∙ ἡ πίστις σου σέσωκέν σε.
Texte 4
Chapitre 18
18,31-37
31
Παραλαβὼν δὲ τοὺς δώδεκα, εἶπεν πρὸς αὐτούς,
Ἰδού, ἀναβαίνομεν εἰς Ἰερουσαλήμ καὶ τελεσθήσεται πάντα τὰ γεγραμμένα
διὰ τῶν προφητῶν τῷ υἱῷ τοῦ ἀνθρώπου.
32
Παραδοθήσεται γὰρ τοῖς ἔθνεσιν,
καὶ ἐμπαιχθήσεται, καὶ ὑβρισθήσεται, καὶ ἐμπτυσθήσεται,
33
καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν:
καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται.
34
Καὶ αὐτοὶ οὐδὲν τούτων συνῆκαν,
καὶ ἦν τὸ ῥῆμα τοῦτο κεκρυμμένον ἀπ’ αὐτῶν,
καὶ οὐκ ἐγίνωσκον τὰ λεγόμενα.
35
Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς Ἰεριχώ,
τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν ἐπαιτῶν
36
ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου, ἐπυνθάνετο τί εἴη τοῦτο.
37
Ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται.
-
Texte 5
Chapitre 19
19, 28-44
28
Καὶ εἰπὼν ταῦτα, ἐπορεύετο ἔμπροσθεν,
ἀναβαίνων εἰς Ἱεροσόλυμα.
29
Καὶ ἐγένετο ὡς ἤγγισεν εἰς Βηθφαγὴ καὶ Βηθανία[ν] πρὸς τὸ ὄρος τὸ καλούμενον Ἐλαιῶν,
ἀπέστειλεν δύο τῶν μαθητῶν
30
λέγων Ὑπάγετε εἰς τὴν κατέναντι κώμην:
ἐν ᾗ εἰσπορευόμενοι εὑρήσετε πῶλον δεδεμένον,
ἐφ’ ὃν οὐδεὶς πώποτε ἀνθρώπων ἐκάθισεν∙ καὶ λύσαντες αὐτὸν ἀγάγετε.
31
Καὶ ἐάν τις ὑμᾶς ἐρωτᾷ, Διὰ τί λύετε; οὕτως ἐρεῖτε
ὅτι Ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.
32
Ἀπελθόντες δὲ οἱ ἀπεσταλμένοι εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς.
33
Λυόντων δὲ αὐτῶν τὸν πῶλον,
εἶπαν οἱ κύριοι αὐτοῦ πρὸς αὐτούς, Τί λύετε τὸν πῶλον;
34
Οἱ δὲ εἶπαν ὅτι Ὁ κύριος αὐτοῦ χρείαν ἔχει.
35
Καὶ ἤγαγον αὐτὸν πρὸς τὸν Ἰησοῦν:
καὶ ἐπιρίψαντες αὐτῶν τὰ ἱμάτια ἐπὶ τὸν πῶλον, ἐπεβίβασαν τὸν Ἰησοῦν.
36
Πορευομένου δὲ αὐτοῦ, ὑπεστρώννυον τὰ ἱμάτια αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ.
37
Ἐγγίζοντος δὲ αὐτοῦ ἤδη πρὸς τῇ καταβάσει τοῦ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν,
ἤρξαντο ἅπαν τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν χαίροντες αἰνεῖν τὸν θεὸν φωνῇ μεγάλῃ
περὶ πασῶν ὧν εἶδον δυνάμεων,
38
λέγοντες, Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ὁ βασιλεὺς ἐν ὀνόματι κυρίου:
ἐν οὐρανῷ εἰρήνη , καὶ δόξα ἐν ὑψίστοις.
39
Καί τινες τῶν Φαρισαίων ἀπὸ τοῦ ὄχλου εἶπαν πρὸς αὐτόν, Διδάσκαλε,
ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου.
40
Καὶ ἀποκριθεὶς εἶπεν∙Λέγω ὑμῖν ἐὰν οὗτοι σιωπήσουσιν οἱ λίθοι κράξουσιν.
41
Καὶ ὡς ἤγγισεν, ἰδὼν τὴν πόλιν, ἔκλαυσεν ἐπ’ αὐτήν.
42
λέγων ὅτι Εἰ ἔγνως ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ καὶ σὺ ,
τὰ πρὸς εἰρήνην ∙ νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου.
43
Ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ παρεμβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά σοι,
καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,
44
καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν λίθον ἐπὶ λίθον ἐν σοί ∙
ἀνθ’ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς ἐπισκοπῆς σου.
Texte 6
Chapitre 23
23, 44-49
44
Καὶ ἦν ἤδη ὡσεὶ ὥρα ἕκτη, καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ’ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης.
45
Τοῦ ἡλίου ἐκλιπόντος , ἐσχίσθη δὲ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ μέσον.
46
Καὶ φωνήσας φωνῇ μεγάλῃ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν,
Πάτερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου∙ τοῦτο δὲ εἰπὼν ἐξέπνευσεν.
47
Ἰδὼν δὲ ὁ ἑκατοντάρχης τὸ γενόμενον, ἐδόξαζεν τὸν θεόν,
λέγων, Ὄντως ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος ἦν.
48
Καὶ πάντες οἱ συμπαραγενόμενοι ὄχλοι ἐπὶ τὴν θεωρίαν ταύτην,
θεωρήσαντες τὰ γενόμενα, τύπτοντες τὰ στήθη ὑπέστρεφον.
49
Εἱστήκεισαν δὲ πάντες οἱ γνωστοὶ αὐτῷ ἀπὸ μακρόθεν,
καὶ γυναῖκες αἱ συνακολουθοῦσαι αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας, ὁρῶσαι ταῦτα.
-
Texte 7
Chapitre 24
24,28-53
28
Καὶ ἤγγισαν εἰς τὴν κώμην οὗ ἐπορεύοντο:
καὶ αὐτὸς προσεποιήσατο πορρώτερον πορεύεσθαι.
29
Καὶ παρεβιάσαντο αὐτόν, λέγοντες, Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν,
ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστίν, καὶ κέκλικεν ἤδη ἡ ἡμέρα. Καὶ εἰσῆλθεν τοῦ μεῖναι σὺν αὐτοῖς.
30
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ κατακλιθῆναι αὐτὸν μετ’ αὐτῶν, λαβὼν τὸν ἄρτον εὐλόγησεν, καὶ κλάσας ἐπεδίδου αὐτοῖς.
31
Αὐτῶν δὲ διηνοίχθησαν οἱ ὀφθαλμοί, καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν:
καὶ αὐτὸς ἄφαντος ἐγένετο ἀπ’ αὐτῶν.
32
Καὶ εἶπαν πρὸς ἀλλήλους, Οὐχὶ ἡ καρδία ἡμῶν καιομένη ἦν[ἐν ἡμῖν] ,
ὡς ἐλάλει ἡμῖν ἐν τῇ ὁδῷ, ὡς διήνοιγεν ἡμῖν τὰς γραφάς;
33
Καὶ ἀναστάντες αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ,
καὶ εὗρον ἠθροισμένους τοὺς ἕνδεκα καὶ τοὺς σὺν αὐτοῖς,
34
λέγοντας ὅτι Ἠγέρθη Ὄντως ἠγέρθη ὁ κύριος, καὶ ὤφθη Σίμωνι.
35
Καὶ αὐτοὶ ἐξηγοῦντο τὰ ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ὡς ἐγνώσθη αὐτοῖς ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου.
36
Ταῦτα δὲ αὐτῶν λαλούντων, αὐτὸς ἔστη ἐν μέσῳ αὐτῶν, καὶ λέγει αὐτοῖς, Εἰρήνη ὑμῖν.
37
Πτοηθέντες δὲ καὶ ἔμφοβοι γενόμενοι ἐδόκουν πνεῦμα θεωρεῖν.
38
Καὶ εἶπεν αὐτοῖς, Τί τεταραγμένοι ἐστέ,
καὶ διὰ τί διαλογισμοὶ ἀναβαίνουσιν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν;
39
Ἴδετε τὰς χεῖράς μου καὶ τοὺς πόδας μου, ὅτι ἐγώ εἰμι αὐτός ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε,
ὅτι πνεῦμα σάρκα καὶ ὀστέα οὐκ ἔχει, καθὼς ἐμὲ θεωρεῖτε ἔχοντα.
40
Καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας.
41
Ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων,
εἶπεν αὐτοῖς, Ἔχετέ τι βρώσιμον ἐνθάδε ;
42
Οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος.
43
Καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν.
44
Εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς Οὗτοι οἱ λόγοι μου οὓς ἐλάλησα πρὸς ὑμᾶς ἔτι ὢν σὺν ὑμῖν,
ὅτι δεῖ πληρωθῆναι πάντα τὰ γεγραμμένα ἐν τῷ νόμῳ Μωϋσέως καὶ τοῖς προφήταις
καὶ ψαλμοῖς περὶ ἐμοῦ.
45
Τότε διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν, τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς
46
καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὅτι Οὕτως γέγραπται, παθεῖν τὸν χριστόν,
καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ,
47
καὶ κηρυχθῆναι ἐπὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ μετάνοιαν καὶ
(N καὶ ἄφεσιν → εἰς ἄφεσιν) ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τὰ ἔθνη, ἀρξάμενοι ἀπὸ Ἱερουσαλήμ.
48
Ὑμεῖς μάρτυρες τούτων.
49
[ἰδού] ἐγὼ ἀποστέλλω τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρός μου ἐφ’ ὑμᾶς:
ὑμεῖς δὲ καθίσατε ἐν τῇ πόλει ἕως οὗ ἐνδύσησθε ἐξ ὕψους δύναμιν.
50
Ἐξήγαγεν δὲ αὐτοὺς [ἔξω] ἕως πρὸς Βηθανίαν:
καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ εὐλόγησεν αὐτούς.
51
Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτούς,
διέστη ἀπ’ αὐτῶν, καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν.
52
Καὶ αὐτοὶ προσκυνήσαντες αὐτόν, ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλὴμ μετὰ χαρᾶς μεγάλης:
53
καὶ ἦσαν διὰ παντὸς ἐν τῷ ἱερῷ, εὐλογοῦντες τὸν θεόν.